افتخار ایران

چندساعت پیش تی وی روشن بود داشت بیمارستانی که دکتر سمیعی برای مغزو اعصاب تو ایران میسازه رو نشون میداد

میگفت این بیمارستانه که ساختمونش شبیه مغز انسان طراحی شده مشابه بیمارستانیه که دکتر سمیعی تو ی آلمان ساخته تازه مجهزتر طوریکه که هرچی کم و کاستی هم اونجا احساس میشده تو این پروژه اصلاح شده و بعد از پایان پروژه این مرکز آموزشی تخصصی درمانی  جهانی میشه اسم اینی که تو ایرانه رو فکر کنم گفت قراره بذارن خلیج فارس از پروژه که میگفت آدم حض میکرد احساس غرور بهش دست میداد 

 وکاملا مشخص بود که پشت  پروژه فکر بوده و از همه ی ابعادبهش فکر شده مثلا به هتلی که قراره برای جراحانی باشه که برای آموزش به ایران بیان یا یه مسیر از اتوبان برای وارد شدن به بیمارستان واقعا آدم لذت میبرد 

وقتی میگن با علم اشاعه فرهنگ کنید یعنی همین

 واقعا خوشا به سعادت دکتر سمیعی اصلن از اون اسم پروژه بگیرید تا کل پروژه همش اشاعه فرهنگ و علمه و ببینید چه سودی داره برای کشورمون

گزارشگر میگفت تا الان پونصد میلیارد تومن  خرجش شده وبیشترشو خیرین دادن منم اگه ثروتمند بودم حتما تو این پروژه سرمایه گذاری آخرتی میکردم واقعا باعث غروره دلم میخواد منم یه همچین پروژه هایی داشته باشم خیرین توش سرمایه گذاری کنن خب این یه آرزو بود و آرزو برجوانان عیب نیست 

بیتلبیتا خودتونو مسقره کنید

ولی این یه نمونه از پرفسور های ایرانه که بهش فرصت داده شده تا برای کشورش کار کنه هرچندشک دارم بهش فرصت داده شده باشه خودش فرصت ایجاد کرده با تیم هایی که با خودش آورده و خب مسیولینم دیدن همش سوده گفتن  بذارید کارشو بکنه

ولی واقعا آدم غصش میشه که چه سرمایه های فکری و علمی دارن روز به روز از کشور میرن و برای کشورهای دیگه کار میکنن چون زمینه رشد تو کشور خودشون وجود نداره واقعا وجود نداره ها 

حالا یه نفر مثل دکتر سمیعی عرق ملیش باعث شده بیاد و دانسته هاشو برای کشورش هم خرج کنه ولی چندنفر رو 

میشناسید که باوجود هیچ انگیزه ای برای رشد بیانو و یه همچین حرکتایی بکنن؟

* یبار دیگه یه مستند از دکتر سمیعی میدیدم تو آلمان بود رفته بودن تو بیمارستانش میگفت معمولا ناهار نمیخورم چون برای عمل سنگین میشم توی دفترش چای ایرانی بود و میگفت چای فقط ایرانی میخوره بعدم از سرگرمیاش پرسیدن گفت  ورزش فکر میکنم گفت قایق رانی یه همچین چیزایی رو انجام میده و بعدم رفتن خونش از ماشین پیاده شد گزارشگر گفت خودتون رانندگی میکنید؟ راننده ندارید؟ گفت بله من رانندگی خیلی دوست دارم بعد ما در دلمان گفتیم چرا که نه در اتوبان های آلمان با سرعت دویست تا رانندگی واقعا میچسبد اون هم با ماشین دنده اتوماتیک

شیطونه میگه پاشم برم آمریکاها

ولی نه اگه من بتونم رییس دانشگاهمونو یکم تکونش بدم از خواب بیدار شه حس دکتر سمیعی بهم دست میده

بیمارستان در آلمان

 

پروژه در دست ساخت بیمارستان در ایران

*وبلاگ های دوستان حاکی از آنند که تابستونشون شروع شده بهشون تبریک وخسته نباشید میگیم ولی

نامردااااااااااااااا تابستون تنها تنها

رییس هم که باید جشن فارغ التحصیلی بگیره و شیرینی بده

رییس ما منتظر شیرینی هستیم آمریکا نمیریم همینجا هستیم