به ماه رمضان فکر میکنم
ماهی که دوسش دارم ودلیل دوست داشتنش رو باز در یکرنگ شدن آدما میبینم
تو این ماه دیگه فرقی نمیکنه
پولداری؟
فقیری؟
رییسی؟
کارمندی؟
بیکاری؟
بچه تهرونی؟
بچه شهرستونی؟
چادری ای؟
مانتویی؟
پیری؟
جونی؟
استادی؟
دانشجویی؟
دکتری؟
دانشمندی؟
جلبکی؟
هرچی هستی باش فرقی نمیکنه بنده ای و
تو این ماه بایدتو یه مهمونی ، سر یه سفره بشینی حالا تو هر جایگاهی که باشی
و هیچ برتری باعث نمیشه تو این مهمونی شرکت نکنی
تسلیم تلسیم ،همه باهم بندگی میکنیم
واین سر یه سفره بودن و باهم بندگی کردن خیلی زیباست